Bir Ömür

****** Doğum tarihi : 22/03/57 Yaş : 67

Bir Ömür

Yıllar ne çabuk geçti. Ne çabuk büyüdük de eskittik koca bir ömrü. Ama sanki dün gibiydi hatırlananlar. Dün gibiydi mutluluklar hüzünler. Koskoca bir ömre neler sığdırmadık ki.

Marmaris'teydik bir zamanlar. Kırmızı bir bisikletim vardı beş yaşındayken. Babam okulun bahçesinde öğretmişti bana bisiklete binmeyi. Güçlü elleriyle bisikleti dengede tutarak itiyordu arkamdan. Bir de baktımki, babam geriden bana sesleniyor ve ben yardımsız bisikletimi sürüyordum. O yıl yavrukurt kıyafetimle ilk kez, bisikletimle 23 Nisan Bayramı'nda geçit törenine katılmıştım. Mutluluğum çok büyüktü.

İlkokulda Hamza adında bir sınıf arkadaşım vardı. Malatya'da Gazi İlkokulu'ndaydım. Sınıfın en uzun boylusuydu Hamza. Ailesi çok fakirdi. Hamza tatil günlerinde tahtadan yaptırdığı boya sandığı ile ayakkabı boyardı. Her hafta bizim eve gelir annem de bütün ayakkabıları Hamza'ya boyatırdı. Ayakkabılar boyanırken oturup onu seyrederdim. Ustalıkla sallardı fırçayı ayakkabılara. Sonra benim odamda oyun oynardık limonata içerdik. Annem "haftaya yine gel Hamza" diyerek uğurlardı o'nu. Boya parasını da gömleğinin üst cebine sıkıştırırdı. Şu an neredesin acaba Hamza?

Mardinin Savur kazasında görevliydi babam. Benim orta okul yıllarım. Okulumuz iki kilometre dışındaydı şehirin. Sabah gider, öğlen yemeğe gelir, öğleden sonra yine gider ve akşam paydosla eve dönerdim. Hızlı yürümeye orada alıştım. Doğunun taş evlerini ilk orada gördüm. Bir odadan bir odaya geçerken gökyüzünü seyrederdim.

Lise yıllarımda Ankara'daydık. ilk televizyonla orada tanıştım. Bir akşam babam eve kocaman bir kutuyla geldi. İlk televizyonumuz. Siyah beyaz Grundig. Haftanın üç günü belli saatlerde yayın vardı. İstiklal Marşlarını bile seyrederdik. Ne güzeldi o günler.

Eğitim Enstitüsü yıllarım çok hareketli geçti. Her gün saklanbaç, kovalamaca, elim sende oynardık sanki. Ama sonunda öğretmen olmuştum.

25 yıllık meslek hayatımda birkaç okul değiştirdim. İlk başladığımda en büyük öğrencim benden beş yaş küçüktü. Yıllar geçtikçe ben büyüdüm onlar küçüldü. Yıllarca dersler, takım çalışmaları, bayram çalışmaları birbirini kovaladı. Dolu dolu geçti 25 yıl.

Emekli olunca bir süre boşlukta hissettim kendimi. Bazen bir okulun önünden geçerken bahçe duvarına yaslanır öğrencileri seyrederim halâ.

Sadece bunlar değil hatırlanan. Acı tatlı daha bir çok anı var hafızamda herkezde olduğu gibi. Aynaya baktığımda yılların izi belirgin olarak görülür yüzümde. "Nereden nereye" derim, "Ne idik ne olduk" derim bazen kendi kendime. Yüzümdeki çizgiler, saçlarımdaki aklar anlatır bana bir ömrü nasıl eskittiğimi.

Yaslanıp koltuğuma, dalar gözlerim dolarak uzaklara. Uzun ama dün gibi bir ömür. Nasıl da geçti farkında olmadan. Yarın dünden daha kısa olacak eminim. Kim bilir daha kaç sabaha açılacak gözlerim?

Alpago